Að eiga sér draum

Nú er ég að tala um það sem maður ætlar sér eða langar til í nútíð og framtíð.  Allir ganga í gegnum skeið með það hvað þeir ætla að verða þegar þeir verða stórir.  Minn draumur var lengi vel að verða dýralæknir, enda veik fyrir dýrum af öllu tagi og gæludýrin orðin ótal mörg í gegnum tíðina.  Sá draumur var reyndar alveg eyðilagður fyrir mér með einhverju raunsæisrausi (taki það til sín sem á) um að helstu verkefni mín sem dýralæknir yrðu að svæfa kettlinga og gelda hesta.  Þar með fór sjarminn á einu bretti og draumurinn fauk út um gluggann.  Það varð úr að nýta brennandi tungumálaáhuga og að finnast börn skemmtilegt fólk að eyða starfsævinni í þetta tvennt lagt saman.  Talandi um gæludýr þá er ein mús hér niðri í kjallara hjá henni Rakel, sem er búin að vera hjá okkur talsvert lengi, síðan Íris fékk okkur til að taka hana að okkur þegar hún vann í gæludýrabúð og kom með eitthvað slöngutal sem fór illa í mín dýravinaeyru.  Tilefni þessara skrifa er að skyndilega rak ég augun í að músaranginn var klæddur í hvítt ballettpils í dag.  Ekki veit ég hvort tilefnið er að hún eigi afmæli 10. ágúst eða hvort hún hefur gengið með ballettdansara draum í maganum lengi.  Hún var s.s. búin að naga sig í gegnum klósettpappír og hann var svona tættur og fínn eins og balletpils og fast utan um hana þétt við miðjan magann.  Svona dansaði hún um allt búr.  Þetta náðist á mynd

Þar sem ég veit að öllum hugnast alls ekki þessi tegund gæludýra verð ég þó að segja að nú gekk hún alveg undir viðurnefninu krúsimús. 

 

Olympiuveisla

Naut þess að hafa hana Ninnu mína hjá mér og Rakel, komu með ferskt vestfirskt fjallaloft með sér, allra meina bót.  Svo vorum við boðin í afmælisbrunch til Jennýjar Hjöddudóttur, svo sniðugt að klára þessi afmælisboð með góðum hádegismat og eiga svo allan daginn eftir.  Síðan er ég nú að vísu bara búin að vera lasin með hita og slöpp, sofa og dorma inn á milli en stillti nú klukkuna á þennan óguðlega tíma sem ég sit hér og pikka þessar línur í þeim tilgangi að sjá Ísland eiga við Rússa í handbolta á olympiuleikunum í Peking.  Það er rannsóknarefni af hverju ég hef svona gaman af að glenna augun yfir alþjóðlegum boltaviðburðum, bæði í hand- og fótbolta þar sem mér finnst alls ekki gaman að spila þessar íþróttir sjálf.  Allt of mikill kontakt fyrir konu sem þarf sitt speis.  Þetta er skýrara á blakvellinum    Ég er nú ekki mikill sjónvarpsglápari en maður hefur nú horft á þessa íþróttaveislu af áhuga í gegnum svo langan tíma og á í minningunni magnaðar stundir með Olgu Korbut, Carli Lewis og fleiri ámóta snillingum.  Að ekki sé minnst á Ben Johnson og Marion Jones og alla þá dramatík.  Ég segi bara áfram strákar, í blíðu og stríðu, fremstur í flokki þessi frábæri íþróttamaður og manneskja hér fyrir neðan.  Farin upp í sófa aftur í stóóóóóru íbúðinni minni, sem hefur stækkað um helming, sjón er sögu ríkari.   

Vakin

Minn fallegi sonur vakti móður sína á dögunum með því að taka í augnalokin á henni, hífa þau upp og segja hvellri röddu: Það er kominn dagur, sérðu það ekki?    Það skal tekið fram að þetta var mjög óvenjulegt því yfirleitt þarf ég að eyða miklu púðri í að vekja litla manninn því hann er yfirgengileg svefnpurrka.  Á hitametsdeginum góða fórum við Rannveig með börnin okkar í Hellisgerði sem er lystigarður í Hafnarfirði, mæli með að kíkja á hann, aðeins fyrir ofan A.Hansen. Ofsalega fallegur. Svo löbbuðum við um Hafnarfjörðinn með Bjarka litla frænda minn á samfellunni eins og í útlöndum. Við áttum líka góðan dag í Nauthólsvíkinni núna í júlí, löbbuðum þangað að heiman. Núna um verslunarmannahelgina stormuðum við í góðum félagsskap um suðurlandið. Komum m.a. við á Stokkseyri í dýrindis humarsúpunni á Fjöruborðinu sem sonurinn vildi ekki smakka að vísu. Er ekki eins og systirin humarsjúka hún Berglind. Fórum í töfragarðinn og komum við í bústað bæði hjá Bryndísi systur og co. í Biskupstungum, Helgu, Halldóru og Bellu í Úthlíð og síðan hjá Lillu frænku sem á bústað á Laugarvatni töfrum líkastan, eins og að koma í ævintýraveröld. Við rúntuðum svo á sunnudeginum í Sólheima, með viðkomu á Gullfossi og Geysi. Vel varnir dagar. Núna í vikunni er ég svo í þvílíkum ham, búin að snúa íbúðinni á hvolf og hún verður gjörbreytt, rúmbetri og flottari þegar yfir lýkur. Meiri köstin sem maður fær. Maður er ekki fyrr búinn að eyða fjórum kvöldum í að rífa niður rósarrunna í garðinum en íbúðin fær að finna fyrir manni líka. Svo á ég von á næturgestum, Ninnu og Rakel um næstu helgi og spurning í hvaða ástandi ég næ að koma húsinu áður en þær mæta   Fer í sextugsafmæli í kvöld hjá blaksystur minni, svo hress og frábær kona og enn að í blakinu. Það er byrjað á gönguferð á Skálafell og svo snætt í skála þar, sniðug leið til að halda upp á afmæli.

Frænkur á Rauðasandi prýða pistilinn   

Vestfirsk náttúra í allri sinni DÝRÐ

Ferðasagan okkar um Vestfirði.

Við lögðum þrjú í hann á sunnudagskvöldi, ég, Berglind Eva og Arnar Máni og var stefnan tekin alla leið á Strandirnar í fyrstu atrennu, norður fyrir Drangsnes þar sem fjölskylda Helgu vinkonu Berglindar á hús niðri á tanganum í Kaldbaksvík.  Húsið er kallað Svansbúð.  Þar sem Arnar Máni var með ljótan hósta fengum við að gista inni í húsi hjá þeim þó við værum með tjald meðferðis.  Á mánudeginum rúntuðum við svo enn norðar, alla leið í Norðurdal.  Við heimsóttum Djúpuvík þar sem er aflögð síldarverksmiðja, byggð árið 1933-34.  Afi hennar Helgu átti þessa verksmiðju svo það var skemmtileg tenging.  Svo héldum við áfram og áður en ég vissi af vorum við komin í Norðurdal og skoðuðum Krossaneslaug sem er sundlaug í fjöruborðinu.  Þar má skella sér ofan í og borga bara í bauk sem er til staðar.  Við gerðum það þó ekki.  Það skrítna var samt að ég var alltaf að bíða eftir að koma í Trékyllisvík.  Ók sem sagt þar fram hjá án þess að neitt skilti benti til að maður væri kominn þangað.  Svo sá ég mynd af Trékyllisvík inni í kaupfélaginu á Norðurfirði og sá hvaða kjarni það var.  Þar er Finnbogastaðaskóli, þar sem tvö börn eru víst í skóla og þar eru tvær kirkjur sitt hvoru megin við veginn, önnur gömul og hin ný en ekki eru mörg hús þarna eða mörg sóknarbörn svo þetta vakti furðu mína, ég á enn eftir að fá skýringu á þessu ef einhver veit.  Þetta var mjög skemmtilegt.  Kvöldinu eyddum við svo í Kaldbaksvík í fjöruferð og göngutúr um svæðið.  Daginn eftir var lagt í Djúpið og stefnan tekin á Ísafjörð þar sem ég ætlaði að hitta Bryndísi, Egil, Hrefnu og Viðar.  María var í Sviss að keppa fyrir Ísland í hrossamennsku og ekki með í för.  Við hittumst á bensínstöðinni í miðbænum og mér og okkur var boðið í ís þar sem ég átti afmæli þennan dag

Við gengum svo aðeins um Ísafjörð og ég sýndi þeim litla sæta húsið á Sólgötu 7, þar sem afi Ísak ólst upp en hann átti 12 systkini.  Að sögn bjó svo einnig önnur fjölskylda í þessu litla húsi.  Já, fólk mátti sætta sig við meiri þrengsli og minni flottheit en í dag, svo mikið er víst.  Svo fórum við að leiðinu hjá langömmu Bjarney Jónu og langafa Sigurgeiri.  Þegar þeirra minningu hafði verið sýnd virðing lá leiðin áfram í gegnum göngin til Suðureyrar og Flateyrar að berja þá staði augum.  Ég hef að vísu barið þá oft áður augum en ekki krílin mín tvö svo við fórum með þeim.  Það var nú hálf undarlegt að ferðast um alla Vestfirði, horfa aftur í bílinn og sjá tvö börn, þ.e. Berglindi og Arnar, en ekki þær sem áttu heima með okkur þar, Rakel og Írisi.  Þetta passaði eiginlega ekki við að vera á ferð á Vestfjörðum.  Mér leið eins og ég hefði selt börnin mín og keypt ný í staðinn.  Veit ég hljóma skringilega en þetta er ekki hægt að útskýra.  Þetta ágerðist því meira sem við nálguðumst Þingeyri en þar bjuggum við í þrjú ár (93-96) með stóru stelpurnar.  Við höfðum fengið boð um gistingu hjá Ninnu vinkonu sem við þáðum með þökkum.  (verð að viðurkenna að ég er ekki mikil tjaldkona).  Egill og Bryndís voru á tjaldstæðinu þar um nóttina.  Við Ninna rifjuðum upp gamla tíma og uppfærðum nýjar fréttir þessa góðu kvöldstund og ákveðið var að skella sér saman í sund morguninn eftir og þangað boðaði ég aðra Þingeyrska vinkonu mína Eyrúnu með tvíbbana sína 2ja ára Sigríði og Jóhann og Birtu Maríu.  Við spjölluðum í lauginni og eftir sundið kíkti ég svo á nýja húsið hennar Eyrúnar í smá kaffi áður en lagt var í hann áfram.  Þessum degi ætluðum við að eyða í að skoða Selárdal í Arnarfirði þar sem listamaðurinn með barnshjartað, Samúel Jónsson bjó og gerði einstæð listaverk og eftirminnileg að sjá.  Þetta var í 2. sinn sem ég kem þarna, síðast var allt að grotna niður og sorglegt um að litast, en þá var að verða vakning í þá átt að varðveita þessi verk og kominn söfnunarbaukur.  Nú þessum árum seinna hefur svo heilmikið gerst og mjög ánægjulegt að koma aftur og sjá breytinguna þó mér hafi fundist þessi akstur um Hrafnseyrarheiði og Dynjandisheiði, gegnum Bíldudal og þarna út alveg rosalega seinfarin og aldrei ætla að taka enda.   Að sjálfsögðu var stoppað aðeins við konung fossanna fyrir vestan Dynjanda, sem alltaf heillar mann upp úr skónum.  Við vorum svo á bakaleið frekar seint og byrjað að rigna svo gisting var pöntuð í svefnpokaplássi á Tálknafirði.  Morguninn eftir var ákveðið að setja upp tjöld/tjaldvagn þar og hafa það tilbúið að skríða í um kvöldið eftir að hafa eytt deginum á Rauðasandi og Látrabjargi.   Við byrjuðum á Rauðasandi og fengum fínasta veður þennan dag (undanfarna daga hafði verið smá úði flesta daga) þó mikil bleyta væri á sandinum.  Við fórum heillangt út sandinn og dunduðum okkur við listasmíðar og sullerí.  Yndislegt.  Svo var haldið áfram út þvottabrettisveginn út í Látrabjarg.  Sú lofthrædda lét sig nú hafa það að fara upp að fremsta bjarginu með soninn en lét sér það duga.  Mér dugar alveg að virða fyrir mér lundana spræku sem eru svo vel sjáanlegir þarna efst í bjarginu.  Svo passaði ég litlu pjakkana meðan þeir ólofthræddu hættu sér lengra í skoðunarferð.  Við alla vega sluppum í þetta sinn við alheimsþing viðbjóðslegra svartra flugna með rauðar hangandi lappir sem var þarna þegar ég var á ferð þarna fyrir þó nokkrum árum og fólk kom til baka með þær dauðar í skóm og buxnastrengjum og fuglahandbókin mín var nytsamleg í nýjum tilgangi sem barefli til að reyna að lemja frá sér eins margar og hægt var.  Þetta var algjör viðbjóður og okkur var sagt á Minjasafninu í Hnjóti af ábúendum þar þegar við lýstum atganginum fyrir fólki þar að þau hefðu aldrei lent í svona löguðu, búandi þarna í tugi ára.  Þetta hefur verið svona eins og óvelkominn lottóvinningur   Við sveigðum svo aðeins út af við Breiðuvík.  Mjög einangraður staður með leiðinlega sögu en mikið ofsalega er fallegt þarna.  Svo var haldið heim í tjaldið á Tálknafirði.  Daginn eftir dóluðum við okkur eftir Barðaströndinni, með langri viðkomu í eyðibýlinu að Fossi þar sem langamma og langafi bjuggu ásamt sjö börnum sínum, ömmu Gyðu þeirra á meðal og stefnan tekin á Reykhólasveit þar sem ættin hennar ætlaði einmitt að hittast á ættarmóti.  Mjög notalegt að eyða lunganum úr deginum þarna að dunda í fjörunni og leyfa krökkunum að sjá hvar þau bjuggu.  Við vorum komin á ættarmótið um kvöldmat.  Þessi ættarmót eru haldin á fjögurra ára fresti og alltaf jafn gaman, enda talað um að stytta jafnvel tímann á milli.  Á laugardeginum var okkur boðið að kíkja í fjósið á Stað þar sem Unnur systir ömmu bjó og fylgjast með þegar kýrnar voru mjólkaðar og heimalingunum, Vöndu, Pétri Pan og Skellibjöllu gefinn sopi.  Seinna um daginn var aftur hist þar og aðeins fjallað um hluta systkinanna og öllum boðið upp á selspik, ástarpunga, rúgbrauð, djús og fleira góðgæti.  Alveg frábært.  Á leiðinni þangað horfðum við mamma sem var með mér í bílnum á smyril neðan við veginn út að Stað en var svo sagt frá því að örn hefði sveimað hægra megin við veginn sem við tókum ekki eftir en var sagt frá þegar við vorum komin þangað :(.  Það hefði nú verið meira gaman að virða hann fyrir sér og sýna krökkunum.  Íris og Rakel fengu að sjá einn í návígi í Hestfirðinum forðum daga svo lengi verður  í minnum haft.  Hann sveif fyrst yfir sjávarborðinu við hliðina á bílnum og flaug svo upp fyrir framan bílinn okkar og á undan okkur  alllanga leið þar til hann settist í hlíðina fyrir ofan okkur og leyfði okkur að virða sig fyrir sér drjúga stund.  Flaug fyrst af stað þegar við ætluðum að fara út úr bílnum til að ná betri mynd.  Heppnin var ekki alveg með okkur núna

Svo var farið í gönguferð um Reykhóla með Gauta frænda sem leiðsögumann og farið í gönguferð sem við systur lengdum og gengum heillanga leið kringum vatn þarna niður frá um þýfi og mýri.  Sólin bakaði all svakalega á mér bringuna og veðrið lék við okkur.  Rakel María og Svenni komu svo og bættust í hópinn, en hún var að vinna alla vikuna.  Svo var ofgrillað læri og vangrillaðar kartöflur (smá humör Bryndís) um kvöldið og svo kvöldvaka með frásögnum af systkinunum á Fossi og fleiri skemmtiatriðum.  Arnar Máni var svo lukkulegur að finna þarna á ættarmótinu frænda með sama leiftrandi Leiftur McQueen áhugann og þeir dunduðu sér saman í bílaleik og ég vissi ekki af honum alla helgina.  Hann og Jón Ragnar Ernu- og Einarsson voru algjörar samlokur.  Við vorum svo bara róleg fram eftir degi á Reykhólum í góðu veðri og lögðum ekki af stað heim fyrr en um 4 leitið.  Við borðuðum saman í Hyrnunni og frábærri ferð lokið.

Í síðustu viku kíkti Briet í heimsókn og við heimsóttum Þóru vinkonu einn af frumbyggjunum í Úlfarsfellshverfinu.  Fórum í grill hjá systu og co á föstudag og með Rannveigu, Ísak og pjökkunum í langa gönguferð í Nauthólsvík í gær í góða, en vindasama veðrinu og grilluðum með þeim í gærkvöld.  Á morgun ætlum við Aðalheiður svo að taka upp þráðinn niðri í JSB og hreyfa skankana næstu vikur. 

Sjá má myndir frá Vestfjarðaferðalaginu í sérmerktu albúmi hér til hliðar.  Var svo að reyna að vista sem toppmynd sólarlag í hinum fagra Dýrafirði.  Veit fátt fegurra.

Þar til næst  

Bloggleti

Já eitt bros getur dimmu í dagsljós breytt. Það eru orð að sönnu.

Ása vinkona bauð mér í mat í vikunni og ég lærði nýtt trikk hjá henni í grillsósugerð, lífræn mangójógúrt með olíu og smá kryddi var æðisleg með kjúklingnum. Hún er svo flink í eldhúsinu, er ein af þeim sem hefur þetta í sér. Svo kom Hjödda vinkona í heimsókn með ömmugullin sín. Deginum í dag ætlum við að eyða í faðmi ömmu minnar og afa í yndislega sumarbústaðnum þeirra á Þingvöllum, þaðan sem maður á margar dýrmætar æskuminningar af leik innan um blágresið, birkið, berjalyngið og allan villta gróðurinn á lóðinni þeirra. Mamma og Viðar Darri ætla með okkur en hún er að passa hann á meðan Bryndís systir, Íris og co. eru í mekka hestamanna á landsmóti í köflótta veðrinu sem þar hefur verið í vikunni. Ég heyrði í þeim í mestu rokhviðunum núna um daginn og sárfann til með þeim þar sem þau húktu inni í bíl. Hjá okkur á Þingvöllum í dag skein sól, þó ský hafi verið yfir Reykjavík.

Á morgun fær svo lítil hnáta nafn og við ætlum að mæta í skírn upp á Akranes. Þann dag er líka stór dagur hjá kunningjahjónum mínum sem hitta yngri dóttur sína í fyrsta sinni úti í Kína á morgun eftir langa bið. Hugurinn verður hjá þeim. Þetta hlýtur að vera alveg dásamleg upplifun, engu síðri en að fá hnoðrann sinn í fangið eftir níu mánaða meðgöngu.

Annars nennir maður ákaflega lítið að sinna netskrifum svona yfir hásumarið, var að reyna að setja inn myndir en það gekk ekki. Styttist í símamót í fótbolta (Berglind) og vestfjarðaferð með Bryndísi, Agli og börnum og verð eitthvað löt með færslur fyrr en að henni lokinni.

Ljótur leikur í fallegu veðri

Alveg ömurlegur þessi ósiður sem alltaf hefur viðgengist að geta ekki séð eigur annarra í friði.  Við sonur minn gerðum okkur ferð í Laugardalinn í góða veðrinu í gær á hjólfáknum mínum góða sem ég fjárfesti í í vor.  Leið okkar lá að fyrstu í húsdýragarðinn til að skoða ferfætlinga, fiðurfénað og seli að leik.   Þegar ég var að renna að húsdýragarðinum tók ég eftir manni sem gekk að einu hjólinu sem var fyrir utan garðinn og hjólaði af stað.  Mér fannst hann engan veginn líta út fyrir að vera gestur úr garðinum.  Hann var ekki með neitt barn með sér og ég hugsaði.  Ætli hann sé að stela hjólinu?  Þegar ég sté af hjólinu mínu til að ganga inn í garðinn tók ég eftir því að sonur minn var alveg steinsofnaður aftan á hjólinu mínu og vissi ekki alveg hvað ég átti að gera við hann.  Ég hinkraði í smá stund og ákvað að leyfa honum alla vega að ná þessum 10 mínútum, korteri sem tekur fyrir mann að ná smá hvíld áður en ég myndi vekja hann.  Þá sé ég dreng sem ég kannaðist við úr Öskjuhlíðarskóla þar sem ég kenndi í nokkur ár.  Ég var ekki viss um að hann myndi eftir mér en hann heilsaði að fyrra bragði og þekkti mig alveg.  Hann leit ráðvilltur í kringum sig og ég sagði.  Ertu að leita að einhverju?  Já, hjólinu mínu.  Liturinn á því passaði alveg við hjólið sem ég hafði séð manninn taka af stað á nokkrum mínútum fyrr.  Ég varð svo reið.  Hann mátti ganga af stað í átt að tónleikunum reiðhjólslaus og ekki veit ég hvernig hann komst heim í Grafarvog.  Ég hugsaði stutthærða unga manninum á þrítugsaldri í ljósu hettupeysunni þegjandi þörfina.  Þetta var ekki óþroskaður krakki.  Ég ætla að reyna að hringja í einhverja á morgun sem væru fúsir að gefa nýtt hjól.  Ef þið eruð í samböndum og þekkið mann sem þekkir mann sem þekkir mann megið þið hjálpa mér og láta mig vita.  Netfang eru nöfnin mín tvö og simnet.is.

Annað er svo aðstaða dýranna í þessum blessaða húsdýragarði.  Þarna var ein gylta með átta grísi í alveg hroðalega lítilli stíu.  Svo fór að þegar aumingja grísamamman reyndi að leggjast niður þá lagðist hún ofan á einn grísinn, varla annað hægt, og hann hrein eins og stunginn grís.  Nú veit maður hvernig það hljómar.  Það var líka alveg ömurleg upplifun.  Lengi héldum við ég og einn pabbinn að hún lægi ofan á honum því hann grét í langan tíma og reyndum að stugga við henni en svo var ein stelpa þarna með tölu grísanna á hreinu og sagði að þeir væru þarna allir átta.  Vonandi verður gerð bragarbót á þessu. 

Það eru annars bara rólegir dagar og vel nýttir hér heima fyrir um helgina, kom að því.  Svoleiðis dagar eru nauðsyn líka.  Ætli hjólið hafi annars verið af þessarri sort og maðurinn misskilið eitthvað þegar hann las heitið?  Skamm bara.

 

Afmæli og fótbolti

Já það eru bara bráðum komin 20 ár síðan ég kynntist henni Írisi stjúpdóttur minni, en hún var bara tveggja ára rófuskott þegar ég sá hana í fyrsta sinn. Hún átti afmæli í gær og er orðin 22ja ára. Til hamingju sæta Írisin mín. Mér er enn í fersku minni fyrsta sinn er við hittumst og áttum samræðurnar um vínberið (smá einkahúmor)

 

 

 

 

Við ætlum að sæta færis að fara út að borða á næstunni í tilefni þess en að sjálfsögðu er hún í einhverju hrossastússi á afmælisdaginn en eins og allir vita sem þekkja hana vel elskar hún dýrin af öllum stærðum og gerðum. Það er spurning hvar maður kemur í forgangsröðinni á eftir Storminum, Örinni, kettlingunum og páfagaukunum. Henni er þetta í blóð borið og þegar við áttum heima á Þingeyrinni forðum daga voru hennar bestu stundir að príla upp í fjall með prikin sín sem öll táknuðu glæsta fáka og báru höfðingleg nöfn. Hún las ekki mikið sér til ánægju, nema hestabækur. Ja ekki eru hún Bryndís systir blóðtengdar en svo sannarlega andlega skyldar á þessu sviði.

 

 

 

 

 

 

 Hér er skemmtileg mynd af minnsta og stærsta hesti líklegast í the U.S. of A. Dálítill munur

Það eru annars allar þjóðirnar sem maður hélt með að detta út af EM. Tyrkirnir komast áfram á Tyrkjaráni endalaust og ganga svo af göflunum heima og skjóta út í loftið og senda samlanda sína á sjúkrahús. Við skulum bara rétt vona að þeir verði ekki Evrópumeistarar, það yrði rosalegt. Farið alla vega varlega ef þið eruð á leið til Tyrklands. Sem betur fer unnu Spánverjar sætan sigur á Ítölum í gær, í fjórðu tilraun, en þeir hafa tapað þann 22. júní þrívegis í vítaspyrnukeppni á stórmóti en léttu bölvuninni í gær. Þá getur maður haldið með einhverjum. Kom í 4. tilraun hjá þeim á afmælisdeginum hennar Írisar en hún er líka 1/4 Spánverji svo það hlaut að koma að þessu (smá langlokuútúrdúr hjá mér) Vonandi fara þeir alla leið.

Gengum endilangan Elliðaárdalinn við Rannveig með pjakkana okkar upp í  Árbæ á föstudaginn. Alveg er yndislega fallegt að ganga um þennan dal og mér fannst þeir nú frekar duglegir að leggja þetta allt undir fót litlu stúfarnir en það gekk frekar hægt hjá þeim því það var svo margt að sjá og skoða í náttúrunni.

Framundan er nú bara meira strandblak, fórum í síðustu viku líka og að sjálfsögðu að mæta á völlinn á fimmtudag til að styðja íslensku landsliðsstelpurnar aftur en þær buðu upp á veislu um helgina eins og fótboltaáhugamenn vita. Svo er fyrirhugað saumógrill í Heiðmörk.

Farið varlega í umferðinni og á heiðum þar sem von er á ísbjörnum og eigið góða daga í sólinni.

Sólríkir sumardagar

Af óviðráðanlegum orsökum styttist ferð okkar í Munaðarnes og við ákváðum að dvelja bara um helgina. Komum heim á sunnudag til að mæta í grill með karli föður mínum, ömmu og afa og öllum. Erum búin að eiga mjög góða daga hér heima í góða veðrinu. Fórum á 17. júní í Árbæjarsafn með Bryndísi, Agli, mömmu og Viðari Darra. Við höfum oft eytt þjóðhátíðardeginum á safninu. Mér finnst það eitthvað svo viðeigandi að fagna þessum degi eins og komin aftur í gamla tíma. Berglind Eva klæddist þjóðbúningi sem amma mín heitin og nafna saumaði á mig. Það eru gjarnan skemmtilegar hliðarsýningar á safninu. Núna var hægt að sjá andstæðurnar diskó og pönk, herbergi frá þessum tíma, klæðnað, myndir og fróðleik. Diskómegin var svo komið ekta dansgólfið úr gamla Hollywood sem vakti upp gamlar minningar. Þar vann ég sem barstúlka og minn fyrrverandi eiginmaður sem dyravörður þegar við kynntumst forðum daga. Svo er þar leikfangasýning á gömlum leikföngum. Þegar við mættum var þjóðdansafélagið að byrja með sýningu og svo var öllum viðstöddum boðið í 2 hringdansa. Að sjálfsögðu var svo staldrað við í kaffihúsinu og snæddar pönnukökur með rjóma og sultu og flatbrauð með hangikjöti. Skolað niður með rjómakakói.  Svo gaman.

Í dag ætlum við að bruna í Hafnarfjörð sem er nú einhvern veginn ekki eins mikið mál og þegar við bjuggum í Mosó, en þá ætlaði allur dagurinn að fara í það. Heimsækja vinkonu mína Hjöddu með alla gullmolana sína og eiga góðar stundir saman í blíðunni.

Framundan er svo skyldumæting á kvennalandsliðsleikinn á laugardaginn. Ég hef oft mætt á leiki hjá þeim. Þær hafa verið að vinna svo góða sigra á undanförnum árum og gaman að fylgjast með þeim. Vona ég að áhrínsorð margra í fjölmiðlum undanfarið hafi þau áhrif að völlurinn verði fullur af eldheitum stuðningsmönnum. Ég læt mig ekki vanta.

Svo er fertugsafmæli hjá Brieti minni sem byrjar að leik loknum. Mikið fjör og mikil stemming framundan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ÁFRAM ÍSLAND 

Horfnar gersemar og munaður í uppsiglingu

Það er mér lífsins ómögulegt að muna hverjum ég lánaði eitt sinn þrjár eðalmyndbandsspólur frá stelpunum mínum. Við söknum þeirra nefnilega svolítið og vildum gjarnan fá þær aftur til áhorfs og skemmtunar. Ef einhver minna vina eða vandamanna kannast við að hafa þær í fórum sínum, þá megið þið endilega láta mig vita og ég nálgast þær svo við tækifæri.  Þessar myndir eru Balto, Sverðið í steininum og járnrisinn.  Einmitt tilvaldar fyrir pjakka sem eru alveg að verða fjögurra ára, svo ótrúlegt sem það hljómar nú. 

Já munaðurinn sem er í uppsiglingu er dvöl í sumarhúsi frá föstudegi með heitum potti á hinum dýrðlega stað Munaðarnesi eins og við gerðum líka í fyrra með Önnu, Andra og Kára, auk þess sem von er á einhverjum gestum til okkar.  Við erum náttúrulega rétt við þjóðveginn ef einhverjir eru á ferðinni í Borgarfirðinum, þá er bara að taka upp tólið og kaffisopi er vís.  Þarna eru tvær sætar myndir frá síðasta sumri.

 

 

 

 

 

 

 

 

Svo verður náttúrulega fylgst með Em sparksnillingunum og vonað að Portúgalir og annað hvort Spánverjar eða Hollendingar leiki til úrslita.  Það væri draumurinn. 

Smá bloggpása, alla vega til 20. júní.  Daginn sem við komum heim frá Munaðarnesi.

Þann dag fyrir 40 árum fæddust tvær af mínum allra bestu vinkonum, þær Eva Björk og Briet.  Önnur menntaskólavinkona og hin Kennóvinkona.  Báðar tvær með hjarta úr gulli, duglegar og flottar konur.

Um daginn þegar við blakvinkonurnar hittumst var ein góð kona í hópnum sem gaf okkur öllum litla bók sem heitir vinir.  Við skyldum allar opna bókina einhvers staðar og lesa það sem fyrir augu bar.

Mín lesning var svona:

Góð vinkona er eina manneskjan sem þú vilt að berji að dyrum hjá þér þegar þú ert illa kvefuð, með nefrennsli, hósta og hálsbólgu og ert ekki sjón að sjá.  Þú ert vís með að segja: ,, Í hamingju bænum ekki koma inn."  En þú vonar með sjálfri þér að hún segi:  ,,Enga vitleysu.  Upp í með þig aftur.  Ég hita tesopa." 

Matarsmekkur

tekur stórstígum breytingum ævina alla, það lærist svo lengi sem maður lifir og maður hefur nú bara nú þegar fengið úthlutað heilum 40 árum og er þakklátur fyrir. Þegar ég ólst upp og gekk í skóla var málið brauð með kavíar, leit ekki við osti, borða hann í bílförmum í dag. Ég var mikil kjötæta, kjöt var algjörlega málið. Þegar ég var 16 ára fór ég erlendis í mánuð með foreldrunum í Evrópureisu og það var oftar en ekki farið út að borða eins og gengur. Vínarsnitsel var mjög vinsælt í Mið-Evrópu og pantað oftar en ekki. Það endaði með því að ég þurfti að leita læknis í Austurríki. Þrátt fyrir illsára magaverkina þegar ég engdist um af kvölum man ég enn hvað læknirinn var hrikalega myndarlegur, eins og klipptur út úr Rauðu ástarsögunum.   Næstu daga var mér skipað að borða þurrt brauð, vatn og epli þegar hinir sátu með veisluföngin. Sem sagt brasað kjöt í of miklum mæli er líklega ekki of hollt fyrir mann. Það gerðist aldrei að maður færi út að borða árin sem ég var milli 18 til að verða þrítug að manni dytti í hug að panta sér fiskrétt þegar maður fór út að borða. Blessunarlega hefur þetta líka breyst og ég veit ekki betra og léttara í maga en að fara á góóóða fiskistaði og panta sér fiskrétti. Tek það fram að ef ég er að fara á milli fína staði panta ég mér yfirleitt frekar kjöt en á gourmet fiskistöðum er fátt betra en góður fiskréttur. Inn fyrir mínar varir fóru ekki: laukur paprika hnetur ólífur Tvennt það síðastnefnda er enn á bannlista að vísu en laukur og paprika sleppa alveg saman við góðan mat. Nú grillar maður jafn oft yfir sumarið lax eins og kjöt og ég grillaði lax í gær fyrir vini mína Ásu og Björn Þór og krílin þeirra. Þau urðu hvumsa þegar þau sáu púðursykurinn (bara smá) ofan á laxinum en bara prófa, það er rosa gott (og smá hvítlaukssmjör líka). Fór svo í ís á eftir til snillinganna sem voru að vinna með mér í Öskjuhlíðarskóla, en við hittumst aðeins í gærkvöld.

Fyrir nokkrum vikum síðan fékk ég boð frá vinkonu minni um að verða vinur hennar á vefsvæðinu facebook.com. Ég samþykkti það fúslega en vissi ekkert út á hvað þetta gekk í fyrstu. Þar er hægt að leita uppi gamla vini/ættingja og hafa link inn á þeirra síður. Þar er svo hægt að sjá hvað þeir eru að gera, kíkja á myndir og senda skilaboð og jafnvel spjalla. Mér finnst þetta bara rosalega skemmtilegt og gaman væri að fá fleiri. Endilega kíkið á þetta ef þið eruð ekki þegar komin á facebook. Síðast í dag bankaði upp hjá mér gömul skólasystir úr M.R.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ætla samt ekki að hætta að hafa face to face samskipti við fólk, síður en svo en þetta er bara skemmtileg viðbót.

Búin að skipta Renoir út í toppmyndinni fyrir ítalska snillinginn Botticelli, sem ég heimsótti í Flórens á Uffizi safninu í hitteð fyrra.  Mynd sem heitir Three graces. 

Sjáumst